Ludwik XIV był królem Francji w latach 1643-1715, w odniesieniu do jego osoby używane są także określenia Ludwik XIV Wielki, Król Słońce. Wywodził się z dynastii Burbonów. Był synem króla Ludwika XIII i Anny Austriaczki. Ludwik XIII zmarł przed piątymi urodzinami syna. Rządy w imieniu syna sprawowała odtąd matka Ludwika XIV. Wspomagał ją w tym kardynał Juliusz Mazarini. Ludwik XIV pełnię władzy uzyskał dopiero po jego śmierci. 

Znany jest jako ,,król Słońce” co oznacza, że chciał panować nad światem jak słońce. Stąd prowadził szereg działań zbrojnych mających na celu powiększenie terytorium Francji i zwiększenie jej roli na arenie międzynarodowej. Ponadto w oparciu o francuskie orzeczenia sądowe przyłączył do kraju wiele przygranicznych terenów. Była to tzw. polityka reunionów. Jednak wieloletnie działania wojenne doprowadziły do poważnego naruszenia finansów Francji i zahamowania ekspansji.

Mawiał, że ,,Państwo to ja”, ponieważ sprawował władzę absolutną nad krajem. Znacznie ograniczył rolę szlachty i regionalnych parlamentów. Umiał dobierać sobie znakomitych doradców, takich jak Jean-Baptiste Colberg. Przy ich pomocy przeprowadził w kraju wiele udanych reform gospodarczych i wojskowych. Przyczynił się też do rozkwitu kultury francuskiej. 

Ludwik XIV pałał prawdziwą nienawiścią do kotów. Na swoim dworze organizował palenie mruczków. Wiele osób świetnie bawiło się, patrząc na cierpienie zwierzaków. Król osobiście decydował, które z nich trafi na stos. Lubił też tańczyć wokół paleniska. 

Opracowanie: Barbara Kranz oraz redakcja.