Pod tym pojęciem kryją się praktyki czarodziejskie, dzięki którym wybrana osoba, poprzez zaklęcia, czynności i praktyki tajemne, ma możliwość wpływania na rzeczywistość. Magiczną interpretację otrzymywały niezrozumiałe zjawiska, które występowały w otoczeniu człowieka pierwotnego.

Magię albo czynności magiczne ludów pierwotnych James Frazer podzielił na dwa rodzaje: naśladowczą, czyli np. kiedy „zabicie” wizerunku zwierzęcia miało przynieść powodzenie na polowaniu oraz kontaktową, czyli w przypadku, gdy „przedmioty znajdujące się kiedykolwiek we wzajemnym kontakcie posiadają moc wzajemnego oddziaływania mimo przerwania kontaktu między nimi” – np. magia miłosna. Należy wspomnieć także o magii pozytywnej – wykonywanej w interesie grupy – oraz negatywnej, czyli działającej na niekorzyść społeczności.

Z racji tego, że ludy pierwotne zajmowały się łowiectwem i rolnictwem, to siłą rzeczy magia dotycząca tych dziedzin była najbardziej rozpowszechniona. Wykonywanie przez czarownika specjalnych gestów czy czynności magicznych miało zapewnić myśliwym pomyślne łowy. Natomiast magia związana z rolnictwem była znacznie bardziej rozbudowana i zawierała w sobie wiele czynności i obrzędów, mających zapewnić obfitość i uchronić przed klęskami – począwszy od obchodzenia świąt i składania ofiar o intencji magicznej po modlitwy do bóstw opiekuńczych.

Inne praktyki magiczne związane były ze zdrowiem i miały za zadanie wypędzić zło z chorego. Metod było wiele m.in.: zaklinanie, spalanie, wypiekanie, zawiązywanie czy modlitwa błagalna. Magia była stosowana także podczas trwania ciąży i porodu. Bardzo często kobiety ciężarne, a przede wszystkim odbywające połóg, uznawane były za nieczyste, przez co na pewien czas społeczność izolowała je, aby mogły przejść „kwarantannę”. Miało to za zadanie uchronić matkę i noworodka przed działaniem złych sił oraz zapewnić dziecku szczęście w życiu. W celu ochrony dziecka uciekano się np. do symulowania jego kradzieży czy sprzedaży, kładziono też kukłę w miejsce niemowlęcia, by zmylić złe duchy.