na stałym miejscu straceń, obok murowanej szubienicy, budowano także pomocnicze, drewniane narzędzie do wykonania egzekucji (jednej albo specjalnie dla określonej grupy społecznej – np. Żydzi, także w związku z popełnionym przestępstwem – np. świętokradztwo). Praska Izba Apelacyjna w 1693 roku wydała zalecenia dla ławników z Międzylesia. Dotyczyły skazanego Adama Glaßera i jego żony.  Kobieta miała zostać ścięta, natomiast Adam został skazany na powieszenie i spalenie wraz z szubienicą.