Samuel Zborowski (ok. 1546-1584) był polskim szlachcicem, magnatem i żołnierzem, który stał się jednym z najbardziej kontrowersyjnych postaci polskiego renesansu. Urodzony w jednej z najbardziej wpływowych rodzin magnackich, Zborowski odziedziczył znaczne majątki i wpływy. W młodości zdobył renomę dzielnego żołnierza, uczestnicząc w bitwach przeciwko wojskom tureckim i tatarskim.

Jednak to właśnie jego niepohamowany charakter i liczne konflikty z prawem sprawiły, że zyskał sławę. W 1565 roku zabił w pojedynku innego szlachcica, Jana Myszkowskiego, co doprowadziło do długotrwałego konfliktu z rodem Myszkowskich. W 1574 roku, po ucieczce z Polski, Zborowski wstąpił do armii francuskiej. Służył królowi Henrykowi III, a następnie został dowódcą gwardii króla Henryka IV.

Wrócił do Polski w 1576 roku i stał się jednym z głównych przeciwników króla Stefana Batorego. Jego antykrólewskie działania doprowadziły do konfliktu z królem, co skutkowało wyrokiem śmierci.

Samuel Zborowski został stracony przez ścięcie na dziedzińcu Zamku Wawelskiego 26 maja 1584 roku. Wyrok wykonano mimo licznych próśb o ułaskawienie, co wywołało duże kontrowersje wśród szlachty. Jego los jest symbolem skomplikowanych relacji między królem a szlachtą w XVI-wiecznej Polsce, gdzie osobiste vendetty i konflikty polityczne często prowadziły do tragicznych konsekwencji.