kat (wraz z rodziną) posiadał kilka źródeł stałego dochodu. Gotówka pozwalała mu m.in. na zatrudnianie służby, zakup ziemi pod katownie i czerpanie zysków z ich dzierżawy. Roczne uposażenie warszawskiego kata z 1772 roku, pozwalało wykonawcy wyroków na zakup 440 cieląt, 155 wieprzy albo 22 500 sztuk śledzi. Niewykwalifikowany robotnik na taki dochód musiał pracować 14 lat.