Jan XXII był papieżem w latach 1316-1334. Gdy rozpoczynał swój pontyfikat, miał już 72 lata. Bardzo bał się śmierci w wyniku spisku. Przewidywał, że może zostać otruty lub zabity przy pomocy magii.

Jego poprzednicy przeważnie traktowali czary jako niegroźny zabobon. On był zupełnie innego zdania. Po objęciu rządów zaczął szukać spiskowców posługujących się magią. Oskarżył o to wielu biskupów i inne osoby ze swojego otoczenia. Byli oni torturowani i skazywani na karę śmierci. 

Jego obsesja na punkcie czarów nie ograniczała się tylko do jego osoby. Uważał, że złe moce czyhają również na Kościół i wiernych. Stąd też zwiększył uprawnienia inkwizytorów. Odtąd mogli oni ściągać nie tylko heretyków, ale też np. osoby podejrzewane o wróżenie. 

Papież ten jest najbardziej znany jako autor bulli ,,Super illius specula” z 1326 r. Uznał w niej osoby uprawiające praktyki magiczne za heretyków. Po raz pierwszy w historii Kościoła czary powiązano z diabelskimi siłami. Tym samym inkwizytorzy mogli za nie karać tak samo jak za inne herezje. Był to ważny krok, który doprowadził do późniejszego polowania na czarownice.

Opracowanie: Barbara Kranz oraz redakcja.