zaoczne wykonanie kary np. powieszenia, było stosowane szczególnie w wojsku. Zwano ją powieszeniem „in effigie”, czyli w obrazie. Stosowano drewniane albo blaszane tabliczki na których umieszczano informacje dot. skazańca, wizerunek oraz często także opis przestępstwa. Kara ta stosowana była głównie wobec dezerterów (ale nie jest obca również sądom miejskim). W maju 1730 roku (we Wrocławiu) katowski pomocnik powiesił o świcie wizerunek zaocznie osądzonego człowieka. Co ciekawe, lina ułożona była tak, że skazany miał ją na szyi.