w wielu miastach, podczas epidemii czarnej śmierci, starano się zorganizować służby zajmujące się transportem zwłok oraz miejscem ich pochówku. Powierzano takie zadanie tzw. „kopaczom” – czyli zatrudnionym na czas epidemii grabarzom, rekrutowanym najczęściej wśród uboższych mieszkańców miast. W XVI wieku (w Krakowie) znakiem rozpoznawczym „kopacza” był naszyty na ubraniu biały znak przypominający łopatę. W Warszawie (na początku XVII wieku) był to sporych rozmiarów czarny krzyż.