osoby skazane na stanie pod pręgierzem (albo w kunie) miały zawieszane na szyi tabliczki. Zamieszczano na nich informacje o popełnionym przestępczym czynie. Znana jest także praktyka umieszczania obok skazańców łupów pochodzących z kradzieży, a także – jeśli dotyczy to złagodzenia kary – symboli/narzędzi określających docelową karę, np. rózga albo miecz. We Wrocławiu (w 1629 roku) na karę pręgierza zostali skazani dwaj złodzieje okradający pobliskie sady. Kat zawiesił im sznur pełen jabłek i gruszek na szyje, po czym wygnał z miasta.