Gilotyna, znana jako narzędzie egzekucji poprzez ścięcie głowy, stała się nieodłącz-nym symbolem rewolucji i terroru. Jej historia, sięgająca czasów Wielkiej Rewolucji Francuskiej (1789-1799), jest pełna paradoksów, kontrowersji i zmieniających się znaczeń.
Śmierć była nieodłącznym elementem życia w nowożytności, zwłaszcza w czasach wojen i zaraz. Ludzie starali się godnie pożegnać swoich bliskich i upamiętnić ich zmarłych. Jednym ze sposobów wyrażania żałoby i szacunku dla zmarłych były chorągwie żałobne, czyli specjalne flagi lub sztandary, które były używane podczas uroczystości pogrzebowych i wystawiane w kościołach lub innych miejscach pamięci. …
Przeglądając materiały źródłowe od XVI do XVIII z różnych regionów Rzeczypospolitej, można napotkać rozmaite terminy określające osobę wykonującą zawód kata oraz jego pomocników. Napotkać można definicje urzędowe, które występowały w pismach prawniczych oraz oficjalnych dokumentach, potoczne – używane przez ogół społeczeństwa oraz nazwy wywodzące się z grypsery używanej przez społeczny margines. Celem niniejszego artykułu jest …
Sarkofagi to zdobione trumny w kształcie ceramicznej lub kamiennej skrzyni. Skąd się wzięła jednak ta makabryczna nazwa – „pożerający ciało”? Jak zdobiono sarkofagi i jakie funkcje pełniły one w starożytnym Rzymie? O tym wszystkim poniżej!
Śmierć członków dynastii królewskiej była znaczącym wydarzeniem w społeczeństwie Rzeczypospolitej w XVII wieku. Pochówki Wazów były często opisywane w diariuszach i pamiętnikach. Duchowni, tacy jak jezuita Fabian Quadrantinus, papieski nuncjusz Honorato Visconti, czy dworzanie królewscy, m.in. Jakub Sobieski, Albrycht S. Radziwiłł, a także szlachta, np. Jan Chryzostom Pasek, starannie relacjonowali okoliczności śmierci i przebieg ceremonii …
Cmentarz od czasów starożytnych pełnił szczególną rolę – stanowił miejsce upamiętnienia, część liturgii pogrzebowej, sferę sacrum. Był przestrzenią wielowymiarową ściśle związaną z obyczajowością, za jego pomocą odbywał się jeden z najważniejszych rytuałów przejścia i włączenia, jak to ujął A. Van Gennep – pogrzeb, żałobę i ucztę pogrzebową, czyli stypę.
Relacja Albrychta S. Radziwiłła na temat pogrzebu króla Zygmunta III Wazy pokazuje, jakim niezwykłym wydarzeniem był XVII-wieczny pogrzeb królewski. Stanowił on bowiem w XVII-wiecznej Rzeczypospolitej Obojga Narodów niezwykły przykład połączenia wykształconego od XIV-wiecznego uroczystego obrządku funeralnego, nazywanego również conductus maior oraz sarmackiej kultury pogrzebowej, cechującej się niezwykle wystawnie obchodzonymi uroczystościami pogrzebowymi, zwanymi pompae funebre. Charakterystyczna …
