Strach przed tymi obrzydliwymi karami, które są z taką starannością wymierzane tym, którzy nie dotrzymali przysięgi milczenia (wymuszanej na osobach wypuszczanych na wolność) sprawiają, że tajemnice Inkwizycji są nieprzeniknione; jest prawie że niemożliwe dowiedzieć się prawdy (…).
By wykazać, że z Kościołem katolickim nie zgadzać się jest skrajnie niebezpiecznie, organizacja ta urządzała z wielką pompą publiczne pokuty heretyków, do uczestnictwa w których zmuszano przygniatającą większość członków społeczności.
„Chociaż heretycy przez długi czas mieli swoje skryte leża, umykając w kryjówki jak kraby i jak małe liski, przymierzające się do zniszczenia winnicy Pańskiej, teraz jednakże, napędzani przez swoje grzechy, pojawiają się publicznie (…) głosząc w pewnych miejscach, szukając pokarmu u prostaczków i ofiar wśród niewykształconych.” – Papież Grzegorz IX, dekret Ille humani generis, 1231
W czasie procesu przed sądem kościelnym, którym była słynna Inkwizycja, i po jego zakończeniu, w rytualny wręcz sposób ośmieszano osobę, niezgadzającą się z dogmatami Kościoła Katolickiego. W ramach wymierzanej kary, osoby posadzone o wyznawanie herezji nosiły specjalne ubiory ośmieszające. Były również zmuszane do obnoszenia rozmaitych rekwizytów, takich jak wiązki chrustu, świeca czy różaniec
W czasie procesu przed sądem kościelnym, którym była słynna Inkwizycja, i po jego zakończeniu, w rytualny wręcz sposób ośmieszano osobę, niezgadzającą się z dogmatami Kościoła Katolickiego. W ramach wymierzanej kary, osoby posądzone o wyznawanie herezji nosiły specjalne ubiory ośmieszające. Były również zmuszane do obnoszenia rozmaitych rekwizytów, takich jak wiązki chrustu, świeca czy różaniec.
